Kader Moses fiert Wihnachtn – Eine Kindergeschichte in Mecklenburger Platt
von Rike Sonnenschein
Copyright Text: Rike Sonnenschein © 2013
Covergestaltung: Rike Sonnenschein
Kontakt: rikesonnenschein@yahoo.de
An ein’n bannig gragen Morgen klirrt dei Winter dörch dei Stadt. Beriept dei Straten, dat dat bi’t Gahn unner dei Schauhsahlen gnirscht. Puust iesige Wulken, dat bi’t Luft halen dei Hor in dei Näs infriern. Krüppt üm dei Hüser, in dei dei lütt`n Kinner noch schlapen, springt in dei Böm un schmitt dei letztn Bläder aw. Dei Winter pest wider bet tau ein’n Pappkarton, dei näben dat Wahnhus hinner dei Mülltunn steiht. Hei oewerleggt, wat dat mit den’n Karton woll up sick hett. Dei Karton is so gewaltig, dat hunnert Ameisen em nich wechdrägen koenen. Un liekers is hei so lütt, dat ’ne fipsige Windbö em tau’n Klappern bringt. ’N Storm künn em licht mit eine Back wechpuusten.
Wohrschienlich steiht dei Karton all lang dor. Näben dat Wahnhus hinner dei Mülltunn. Jichtens ein möt em dor henschmeten hemm’. Ut Langwiel orrer weil hei nix von Müllcontainers weit. Dorbi is dei Platz näben ein’n Wahnhus keine Müllkipp. Bi’t genaue Henkieken süht man aewer, dat dei Karton ein ganz besünnerer Karton is.
Hei hett ’n Deckel, dor kann dat nich inrägen. So ’n gauden Schutz giwt kein Hasenbu af un ok keine Hunn’hütt. Dei Karton hett ’n Loch up dei ein’n Siet. So lütt as ’ne Kinnerfuust. Dat is ´n perfekten Ingang, soväl is klor. Un is man ierst mal binnen in ’n Karton, kann man dor gaud ’ne Paus inleggen. Wenn dei Winter grad Tied har, wier hei in ’n Karton rinkrapen un her sick utraugt von sien’n Klirrn, Puustn un Springn. Dat geiht aewer nich, weil dei Winter blot in ’n Sommer Tied hett för ’ne Paus. In ’n Winter möt dei Winter arbeiden. Destowägen treckt hei wieder un verdeilt sin’n iesigen Adem up Däker, up Böm un an Huusmuern. So lang, bit dat allens blinkert, dormit dei Kinner sick freugen koenen. In ’n por Stunnen is Wihnachten.
Dei Winter is wech, taurück blifft dei Karton näben dat Wahnhus hinner dei Mülltonn. In den’n Karton, dor ruschelt dat lies. So, as wenn man twei Bläder weik Siedenpapier mit dei Finger tausamenrifft. Hm, so ’n Ruscheln möt ’ne Ursak hebben. Dat ruschelt nich blot so för sick hen. Dat bedüdet, dat in ’n Karton jichtens ein wahnen möt.